به گزارش خبرنگار تهران پرس، عباس رضایی از کارشناسان حوزه فرهنگی و رسانه در میزگردی با محوریت «بررسی عدم رعایت حجاب در جامعه توسط هنجارشکنان و برخورد قاطع با آنها» که در دفتر باشگاه خبرنگاران تهران پرس برگزار شد اظهار کرد: به شکل شرعی عدم رعایت پوشش اسلامی تنها در حیطه‌های کامل خصوصی مجاز و در مکان‌هایی دیگر همه ملزم به رعایت هستند بر این اساس بحث رعایت و لزوم پوشش اسلامی در تمام اماکن عمومی الزام است در نتیجه حضور نیروهای معتقد و انقلابی در اماکن عمومی و تذکر لسانی آنان به افراد بی حجاب باعث شده تا حس عدم امنیت برای حضور هنجارشکنانه آنها در اماکن عمومی افزایش یابد، این عمل اگر در تفکرو بینش اعتقادی آنها اثرگذار نباشد قطعا در شناخت آنها با قوانین اسلامی کشور و رعایت آن تاثیرگذار خواهد بود البته که توطئه دشمن برای رواج فساد در جامعه ما عیان است در نتیجه عموم مردم باید با تذکر لسانی به این قانون الهی بپردازند چرا که با پیش‌روی بی‌عفتی و بی‌حجابی و به تبع آن گسترش مظاهر فساد و در کنار آن چندصدایی و بلاتکلیفی مسئولان در مواجهه با این ضدارزش و به همراه نبودن یک برنامه کاربردی، باید منتظر بود که نظام مجبور به تسلیم و پذیرش این مسئله شود! این همان هدف دشمن از هجمه به نظام است بنابراین اجرای قانون حجاب یک اصل است و نادیده گرفتن این اصل به مفهوم آن است که میتوان از دیگر اصول شریعت و دیگر قوانین موضوعه کشور تخطی کرد که حکومت مجاز به آن نیست.
طرح‌ها و لوایح مربوط به عفاف و حجاب
فاطمه رضاییان کارشناس حقوقی در ادامه با اشاره به بازنگری درست دربحث تناسب جرم و مجازات در زمینه کشف حجاب بیان کرد: قانون حجاب و عفاف، قانون مجازات و قانون راهبردهای گسترش فرهنگ عفاف بوده و علی رغم اینکه در قانون اساسی، از قانون حجاب سخنی نیست، اما به مجلس، اجازه وضع قوانین موافق شرع و قانون اساسی داده شده و چون قانون مذکور با شرع و قانون اساسی، مخالف نبوده، پس مورد تایید قانون اساسی نیز می باشد، در قوانین کشور ما، من جمله قانون مجازات اسلامی، عدم رعایت حجاب و عفاف شرعی را جرم انگاری کرده و برای آن، مجازات تعیین نموده است در نتیجه مجازات کشف حجاب مشخص است و مستقیم به محاکم ارجاع داده می‌شود اما ضمانت اجرایی قانون ما در این مسئله ضعیف عمل میکند و همین عامل باعث شده است تا افراد هنجارشکن نگرانی خاصی بابت مجازات پیش رو نداشته باشند بنابراین اگر در فضای جامعه مشاجرات و درگیری‌هایی بین مردم در جریان است، به خاطر خلاء قانونی است که یک بحران اجتماعی را دارد ایجاد میکند پس اگر در کشوری قانونی تصویب شود دیگر کسی نمی‌تواند عنوان کند که من هم‌دین دیگران نیستم، پس می‌توانم از قانون تخطی کنم، یا فردی بگوید من در این کشور مسافر هستم پس می‌توانم قانون شما را رعایت نکنم و در هر کشوری که شما سفر کنید این نحوه از مدیریت را مشاهده می‌کنید پس اگر رعایت حجاب در کشور ما به عنوان قانون عنوان می‌شود، پس همه‌ی افراد باید آن را رعایت کنند و شکستن قانون از سوی هر شخصی که باشد، خلاف بوده و بارمجازاتی در پی دارد حتی اگر به مواد قانونی مراجعه کنید این قوانین را مشاهده خواهید کرد از جمله؛ زنانی که بدون حجاب شرعی، در معابر و انظار عمومی، ظاهر شوند، به حبس از ده روز تا دو ماه و یا از 2/000/000 تا 10/000/000 ریال جزای نقدی، محکوم خواهند شد(سال 1399 ماده 638،) تی در اصل 71 و 72 و 73 قانون اساسی آمده است؛ (مجلس شورای اسلامی، در عموم مسایل، در حدود مقرر در قانون اساسی، می تواند قانون وضع کند/ مجلس شورای اسلامی، نمی تواند قوانینی وضع کند که با اصول و احکام مذهب رسمی کشور یا قانون اساسی، مغایرت داشته باشد؛ تشخیص این امر به ترتیبی که در اصل نود و ششم آمده، برعهده شورای نگهبان است/شرح و تفسیر قوانین عادی، در صلاحیت مجلس شورای اسلامی است. مفاد این اصل، مانع از تفسیری که دادرسان، در مقام تمیز حق، از قوانین می کنند نیست.) در نتیجه مسئله حجاب و عفاف که قوانین مختلفی، پیرامون آن وضع شده، مطابق شرع بوده و با مفاد قانون اساسی، مخالفتی ندارد.
عدم رعایت پوشش در خودرو
عباس رضاییان با اشاره به عدم رعایت پوشش در خودروها توسط بانوان گفت: یکی از قوانین کشور ما که مطابق شرع بوده، لزوم رعایت حجاب اسلامی برای بانوان می باشد که به معنای پوشیده بودن بدن و موی سر به غیر از گردی صورت و دست ها تا قسمت مچ می باشد و رعایت حجاب تا بدان جا برای قانون گذار اهمیت داشته که حتی عدم رعایت آن را جرم دانسته و برای آن مجازات تعیین کرده است. برخی از زنان به دلیل عدم رعایت حجاب شرعی و کشف حجاب در خودرو شخصی خود با تعقیب قضائی و مجازات قانونی آن مواجه گردیدند که جریانی از اعتراضات را موجب گردید که عنوان می داشت خودرو حریم خصوصی افراد بوده و بنابراین مشمول تبصره ماده 638 نمی باشد. به همین دلیل، مجلس شورای اسلامی، با تصویب قانون حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر به این اختلافات پایان داد. این قانون، اولا به این سوال پاسخ می دهد که کشف حجاب چیست که با توجه به این طرح حدود حجاب اسلامی ، پوشش سر و گردن به جز گردی صورت است و عدم رعایت آن می تواند منجر به مجازات مرتکب شود . ثانیا، مطابق تبصره ماده 5 این قانون: «اماکنی که بدون تجسس در معرض دید عموم قرار می گیرند، مانند قسمت های مشترک آپارتمان ها، هتل ها، بیمارستان ها و نیز وسایل نقلیه مشمول حریم خصوصی نیست. » بنابراین در زمینه آگاهسازی نقش رسانه ها و بویژه صدا و سیما بسیار تاثیرگذار خواهد بود.
پوشیدگی نشانگر تمدن و اندیشه و فرهنگ آن جامعه است
فاطمه سادات صالحی کارشناس مسائل دینی در ذیل این موضوع افزود: حجاب و عفاف پدیده مذهبی - ارزشی مهمی در تعالیم اسلامی است و توجه به زمینه‌های فرهنگی - اجتماعی به عنوان بستر آن بسیار شایسته و لازم استد و اشاعه و تعمیق آن نیازمند آموزش‌های بنیادین و مداوم در خانواده، مدرسه، دانشگاه و اجتماع است، امروزه شرایط نگران‌کننده حجاب در اماکن عمومی از جمله پاساژ‌ها، بیمارستان‌ها، نهادهای دولتی، پارک‌ها، تفرجگاه‌ها و حتی معابر عمومی و خیابان‌ها بیانگر آن است که کار از تذکر لسانی گذشته و اجرای قانون حجاب و عفاف و از همه مهم‌تر دستور الهی برای مصونیت‌بخشی اجتماع ورود نهادهای حاکمیتی را می‌طلبد. بدون شک مسئله عفاف و حجاب از مسائل زیربنایی سبک زندگی ایرانی -اسلامی ماست که دقت و توجه بیشتری را می طلبد، وقتی تاریخ تمدن تمام پنج قاره را مورد بررسی قرار بدهیم، مشاهده میکنیم که مردان هم دارای پوشش بوده‌اند، یعنی پوشش سر، پوشش بالاتنه و پوشش پاها هم برای مردان وجود داشته و هم برای زنان. اما دشمن به دنبال حذف قوانین اسلامی و بنیادی نظام است و در صورت شکسته شدن قانون الهی حجاب، سایر قوانین اسلامی و اساسی کشور مورد هجمه جدی قرار خواهد گرفت، البته تببیین مسئله حجاب در اقوام مختلف ایرانی از ایران باستان تا کنون، می‌تواند بحث روشنگری و ضرورت نیاز به رعایت حجاب را در جامعه با مستندات محکمی تاحدودی به نسل امروز ارائه کند پس فرهنگ‌سازی یکی از ضرورت‌های اجرای هر قانونی است در نتیجه فرهنگ‌سازی برای حجاب باید دائمی باشد و نباید اجرای آن را به تعویق انداخت. حجاب از دیرباز در تاریخ ایران بوده است حتی از اوایل دوره اسلامی تا عصر مغول زنان از پوشش سنتی چادر و روبندهای ابریشمی برای پوشش خود استفاده میکرده اند. البته این نوع پوشش در رنگ های مختلف به غیر از مشکی نیز بوده است . این را میتوان از نسخه مینیاتوری که در کتابخانه ملی پاریس از مادر سلطان محمد خوارزمشاه هست فهمید. زنانی که به چادر های سفید و مغنه و نیز چادر مشکی دیده میشوند. پوشش چادر به عنوان یک شنل بزرگ در پشت کلاه ها و تاج های زنان مقام بالا حاکی از آن است که چادر یک عنصر مربوط به طبقه ممتاز در بین زنان متشخص بوده است. مطالعه پوشش بانوان دوره های گوناگون تاریخ ایران پیش از اسلام می تواند ابعاد جدیدی از بحث های مربوط به حجاب شرعی را روشن کند. لباس های پوشیده و بعضا روسری های بانوان اقوام مختلف ایرانی – همچنان که خواهد آمد – نشان دهنده حیا و عفاف ذاتی این زنان حتی پیش از ورود اسلام است. البته در اکثر اقوام و ملل، حجاب و پوشـش در مـيان زنان رايج بوده است. اين امر در طول تـاريخ، دستخوش تغييرات فـراواني شده و گـرايش های مختلف سياسی، مـذهبی و غيره بر آن تأثيرگذار بوده است. اما در ميان اقوام تمدن های عهد باستان، پوشش زن ايرانی در مقايسه با پوشش تمدن های ديگر کامل تر است. از اين رو، در هـيچ کتيبه اي نمی توان زن ايرانی را حتی با سر برهنه مشاهده کرد. حتی شاهنامه فردوسی به عنوان یکی از اصیل ترین مـنابع مـستند تاریخ ایـران، نشانه هایی از پوشش و حجاب برای زنان ارائه می دهد. به طور کلی در تمامی مواردی کـه از زنان در شاهنامه نام برده شده، سخن از پوشیدگی، اصالت، پاکی، راستی و نمونه کامل زنـانگی آنان است. زنان شاهنامه تـا زمانی که در این مسیر گام بردارند، مورد توجه و تقدیس حکیم طوس و جامعه ایرانی هستند اگر نه منفور و طرد شده اند. در شاهنامه زن خوب و پاک، تقدیس شده و زن بد، بی حیا، بی شرم و بی نزاکت و پرده در، مورد نکوهش قرار گرفته است.عقبه تاریخی که ما داریم ما را مجاب به آن میکند که در حفظ این فرهنگ تاریخی خود در پوشش مناسب کوشا باشیم، و به استفاده کردن از چادر به عنوان پوشش برتر به خود افتخار کنیم.
انتهای پیام/